Wszystko, co stwierdzono w pierwszej części pracy, decyduje o znaczeniu takiej analizy i celowości jej przeprowadzenia dla celów operacyjnego i strategicznego planowania finansowego przedsiębiorstwa. Modele opracowane w teorii zarządzania zapasami i pozwalające zoptymalizować ilość pieniędzy można zastosować do gotówki. W zachodniej praktyce modele Baumola i Millera-Orra stały się najbardziej rozpowszechnione [7, s.296].
Model Baumola zakłada, że przedsiębiorstwo zaczyna pracować z maksymalnym poziomem środków, a następnie stopniowo je wydaje. Wszystkie przychodzące środki ze sprzedaży towarów i usług są inwestowane w krótkoterminowe papiery wartościowe. Gdy tylko zasoby funduszy zostaną wyczerpane, to znaczy stanie się równe zeru lub osiągnie pewien z góry określony poziom bezpieczeństwa, spółka sprzedaje część papierów wartościowych i tym samym uzupełnia zapas funduszy do jego pierwotnej wartości.
Modele opracowane w teorii zarządzania zapasami i pozwalające zoptymalizować ilość pieniędzy można zastosować do gotówki. Tak więc dynamika salda środków na rachunku bieżącym to wykres „rampowy”, który przedstawiono na rysunku 3 [7, s. 365].
Suma uzupełnienia (Q) jest obliczana według wzoru [13, s. 5474]:
Q = 
(5)
gdzie: V - przewidywane zapotrzebowanie na środki pieniężne w okresie (rok, kwartał, miesiąc);
с - jednorazowe koszty konwersji gotówki na papiery wartościowe;
r - akceptowalne i możliwe do uzyskania przychodów odsetkowych przedsiębiorstwa z krótkoterminowych inwestycji finansowych.
Zatem dynamika salda środków na rachunku bieżącym to wykres „piłokształtny” (Załącznik A). Zatem średnia rezerwa gotówkowa wynosi Q / 2, a łączna liczba transakcji zamiany papierów wartościowych na gotówkę (k) wynosi:
k = v / q
Kosztami całkowitymi (PO) na wdrożenie takiej polityki zarządzania przepływami pieniężnymi będą:
= c * k + r * (Q / 2)
Pierwszy termin w tym wzorze przedstawia koszty bezpośrednie, drugi to utrata zysku z przechowywania środków na rachunku bieżącym zamiast inwestowania ich w papiery wartościowe [13, s. 548]. Model Baumola jest prosty i wystarczająco akceptowalny dla przedsiębiorstw, których koszty gotówkowe są stabilne i przewidywalne. W rzeczywistości jest to rzadkie. Saldo środków na rachunku bieżącym zmienia się losowo, przy znacznych wahaniach.
Model Millera-Orra odpowiada na pytanie: w jaki sposób przedsiębiorstwo powinno zarządzać rezerwami gotówkowymi, jeżeli nie można przewidzieć dziennego wypływu i przepływów pieniężnych. W budowaniu modelu wykorzystywany jest proces Bernoulliego - proces stochastyczny, w którym napływ i wydatek pieniędzy z okresu na okres są niezależnymi zdarzeniami losowymi.
Saldo środków na rachunku zmienia się losowo, aż osiągnie górny limit. Gdy to się stanie, firma zaczyna kupować papiery wartościowe, aby przywrócić stan funduszy do pewnego normalnego poziomu (punktu zwrotu). Jeśli stan funduszy osiągnie dolny limit, spółka sprzedaje swoje papiery wartościowe i uzupełnia stan środków do normalnego poziomu.
Przy podejmowaniu decyzji o zakresie zmienności (różnica między górną i dolną granicą) zaleca się przestrzeganie następującej polityki: jeśli dzienna zmienność przepływów pieniężnych jest duża lub koszty związane z kupowaniem i sprzedażą papierów wartościowych są duże, wówczas przedsiębiorstwo powinno zwiększyć zakres zmienności i odwrotnie. Zaleca się również zmniejszenie zakresu zmienności, jeśli możliwe jest wygenerowanie dochodu z powodu wysokiego oprocentowania papierów wartościowych.
Model jest prosty i wystarczająco akceptowalny dla przedsiębiorstw, których koszty gotówkowe są stabilne i przewidywalne. Wdrożenie modelu odbywa się w kilku etapach:
ustala minimalną kwotę środków na rachunku / rachunku;
według statystyk określa się zmianę dziennego przepływu środków na konto;
- określone przez koszty przechowywania środków na rachunku bieżącym i koszty przekształcenia funduszy w papiery wartościowe;
obliczyć zakres zmian salda gotówkowego na rachunku;
- obliczyć górną granicę środków na rachunku p /, nad którym konieczne jest przekształcenie części funduszy w krótkoterminowe papiery wartościowe;
określić punkt zwrotu - kwotę salda gotówkowego na rachunku bieżącym, do której należy zwrócić, jeśli rzeczywiste saldo środków na rachunku / rachunku przekracza granice przedziału [górny / dolny limit].
Model Millera-Orra odpowiada na pytanie: w jaki sposób przedsiębiorstwo powinno zarządzać rezerwami gotówkowymi, jeżeli nie można przewidzieć dziennego wypływu i przepływów pieniężnych. Za pomocą modelu Miller-Orr można określić zasady zarządzania środkami na rachunku bieżącym.
Więcej artykułów na temat ekonomii
Konkurencja w systemie biznesowym
Dziś nie wystarczy zrozumieć konsumentów. Nadszedł czas na intensywną konkurencję na wszystkich rynkach. Gospodarka wielu krajów jest mniej regulowana przez państwo, co zachęca ...
Badanie zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa
Obecna sytuacja społeczno-gospodarcza w kraju wskazuje na niski poziom techniczny produkcji przemysłowej, co stanowi poważną przeszkodę dla produkcji ...
Efektywność ekonomiczna środków organizacyjnych i technicznych w celu poprawy natężenia przepływu studni
Wzrost natężenia przepływu odwiertów jest głównym zadaniem, które stale rozwiązują specjaliści w opracowywanych dziedzinach. Aby to zrobić, użyj różnych działań dotyczących wpływu na zbiornik i ...
