Крызіс, які накрывае зараз Расію, выкліканы вельмі нізкім узроўнем палітычнай культуры нашых уладаў. Ніхто ў іх асяроддзі нават не заікаецца аб сацыяльнай справядлівасці і аб абавязку багатых дзеліцца з беднымі, хоць гэта галоўная тэма для ўсіх развітых краін свету.
Не, дзяржслужачыя не павінны быць моцна беднымі. Гэты этап, калі ў 90-я квітнеючыя Коммерс адкрывалі нагой дзверы бледных чыноўнікаў, мы ўжо прайшлі. І калі ласка - жывяце багата. Але выкарыстаць уладу толькі для памнажэння сваіх асабістых багаццяў - вельмі прымітыўна, калі не сказаць рызыкоўна.
Ушчамляючы бедных, пазбаўляючы іх і без таго вельмі малых даходаў - улада капае сабе гістарычную яму.
Забяспечаныя людзі Захаду і Усходу даўно гэта зразумелі - і змагаюцца з беднасцю, як са страшэнным злом, якое ў момант можа разбурыць ўсе іх дабрабыт. Мы ж беднасць разводзім свядома.
Беднасць ў Расіі - гэта мільёны бяспраўных і невуцкіх людзей, свядомасцю якіх можна лёгка маніпуляваць праз ўладныя СМІ. Замест ежы іх можна карміць прапагандай. Так яно да пары і было, але так не будзе заўсёды. Ролю бяспраўных і немаёмных у апошнія месяцы падрывае наш народ - і што з гэтым рабіць?
Разумны адказ просты: ствараць сваім грамадзянам працоўныя месцы, выплачваць ім годныя пенсіі. Што і робяць капіталісты ва ўсім свеце - хай нават не з-за любові да свайго народу, а па неабходнасці. Але нашы ўладары ў жаху адхіснуўся ад такога вырашэння праблемы. Такое яны нават у самым страшным сне ўявіць сабе не могуць.
«Вялікія парламенцкія слухання» па ключавым для краіны пытанні аб павышэнні пенсійнага ўзросту, а па сутнасці пра лёс 14 млн. Чалавек, якіх збіраюцца пакінуць без утрымання - занялі ўсяго 4,5 гадзіны!
Сутнасць жа іх звялася да таго, што народ павінен сам сябе ўтрымліваць, а нафтавыя і іншыя даходы ад прыродных рэсурсаў велізарнай краіны насельніцтву ні ў кім выпадку даставацца не павінны.
Да гэтага звялася і гаворка кіраўніка Падліковай палаты Аляксея Кудрына: пенсіянеры не могуць прэтэндаваць на даходы ад экспарту вуглевадародаў. Іх трэба перавесці на «падножны корм»: каб грамадзяне плацілі адзін аднаму пенсіі з іх заробкаў. А сыравіннай выручкай павінны распараджацца адны чыноўнікі.
Падобнае прысваенне нафтавых даходаў вузкай групай асоб нельга ўявіць ні ў Нарвегіі, ні ў Саудаўскай Аравіі, ні ў іншых краінах, якія экспартуюць сыравіну, дзе выручка ад яго абавязкова сыходзіць у нацыянальныя пенсійныя сістэмы.
«Нафтавыя даходы, я лічу, сёння не могуць служыць падставай для выплат пенсій», - заявіў Кудрын. Пры гэтым ён упершыню абвясціў, што Фонд нацыянальнага дабрабыту, які і ствараўся для выплаты сацыяльных абавязацельстваў, цяпер - насуперак заканадаўству - не павінен расходавацца на гэтыя мэты.
І значыць, калі верыць Кудрыну, якога нездарма ж Пуцін вярнуў ва ўладу, мэта цяперашняй улады ў тым, каб цалкам адціснуць народ ад рэсурсаў сваёй краіны, перадаўшы гэтыя рэсурсы вузкаму колу асоб, «набліжаных да імператара».
Наўрад ці гэтая дзікая ідэя мае замежнае паходжанне - як у нас прынята цяпер звальваць усе нашы агіднасці на пракляты Захад. Заходні свет ужо даўно так не жыве. Аўтараў трэба шукаць унутры роднай улады, якая рашыла, што ў Расеі можна адрадзіць «новае самадзяржаўе» - з апорай на «новых дваран» і настальгічныя «лупцоўкі на стайні».
Тое, што гэтая ідэя самагубнай, нашым уладам, падобна, няўцям. Няхай увесь прагрэсіўны свет жыве ўздоўж - а мы будзем жыць папярок!
Хоць магчымы і іншы адказ. Нашы ўладныя ёлупы проста не ведаюць, як перайсці да іншай мадэлі ўлады па прычыне вядомага «закона кулака»: сціскаецца ён сілай прагнасці лёгка - а потым не Раскампрэсоўвае ніякай сілай розуму.
І ўвесь нацыянальны пытанне сёння вельмі просты. Ці верне народ сабе права распараджацца нацыянальнымі рэсурсамі і будаваць на выручку ад іх новыя вытворчасці, якія даюць яму працоўныя месцы і заробкі? Ці пагодзіцца затрымацца ў вечнай галечы, молячыся знізу ўверх на «новых дваран» і іх запаветныя падачкі?
па матэрыялах Віктар Яфрэмаў
Ролю бяспраўных і немаёмных у апошнія месяцы падрывае наш народ - і што з гэтым рабіць?Ці верне народ сабе права распараджацца нацыянальнымі рэсурсамі і будаваць на выручку ад іх новыя вытворчасці, якія даюць яму працоўныя месцы і заробкі?
Ці пагодзіцца затрымацца ў вечнай галечы, молячыся знізу ўверх на «новых дваран» і іх запаветныя падачкі?
